Οικολογία και περιβάλλον

Επιστήμονες στις ΗΠΑ κατάφεραν να δημιουργήσουν μεταλλικές επιφάνειες τόσο υδροφοβικές, που όταν πέφτουν πάνω τους σταγόνες νερού, αυτές αναπηδούν και απομακρύνονται. Με αυτό τον τρόπο, το μέταλλο αυτοκαθαρίζεται (καθώς οι σταγόνες, προτού απομακρυνθούν, παίρνουν μαζί τους τη σκόνη), δεν πιάνει πάγο, ούτε σκουριάζει στον ίδιο βαθμό. Το λέιζερ Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Οπτικής του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης χρησιμοποίησαν τη βοήθεια ενός ισχυρού λέιζερ για να διαμορφώσουν κατάλληλα μικρά τμήματα μεταλλικών επιφανειών από τιτάνιο, πλατίνα και ορείχαλκο. Αν καταστεί εφικτό η ίδια τεχνική να εφαρμοστεί όχι μόνο στο εργαστήριο, αλλά σε μεγάλη κλίμακα, τότε θα είναι δυνατό να παραχθούν νέα υλικά κάθε είδους, από ηλιακούς συλλέκτες έως είδη μπάνιου, τα οποία δεν θα σκουριάζουν, ούτε θα λερώνονται εύκολα. Η νέα μελέτη εντάσσεται σε μια ολοένα εντεινόμενη προσπάθεια των επιστημόνων και μηχανικών σε όλο τον κόσμο να ανακαλύψουν νέα σούπερ-υδροφοβικά (ή γενικότερα υγροφοβικά)

Επιστήμονες στις ΗΠΑ κατάφεραν να ενσωματώσουν σε γενετικά τροποποιημένους μικροοργανισμούς μια γενετική δικλείδα, η οποία διασφαλίζει ότι αυτοί δεν πρόκειται να διαφύγουν ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον. Η δικλείδα αυτή, που παίζει το ρόλο του βιολογικού «τείχους προστασίας» (firewall), θα μπορούσε μελλοντικά να επεκταθεί σε μεγαλύτερους οργανισμούς, όπως τα φυτά και τα ζώα. Επίτευγμα Πρόκειται για ένα ακόμη επίτευγμα - ορόσημο στο πεδίο της συνθετικής βιολογίας, περίπου ένα χρόνο μετά τη δημιουργία συνθετικών οργανισμών που χρησιμοποιούν γενετικό κώδικα διαφορετικό από τα άλλα έμβια όντα. Είναι επίσης ένα καλό νέο για όσους φοβούνται ότι τα βακτήρια και οι άλλοι οργανισμοί που δημιουργούνται στο εργαστήριο, όπου οι επιστήμονες «παίζουν τους θεούς», μπορεί κάποτε να έχουν καταστροφικές επιπτώσεις για τα φυσικά οικοσυστήματα και την ανθρώπινη υγεία. Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Γέιλ, με βρήκαν έναν τρόπο, ώστε οι τροποποιημένοι οργανισμοί να χρειάζονται να τραφούν με συνθετι